فرایندهای غشائی و بررسی کمینه سازی پساب در واحدهای غشائی (فایل doc)
در بسیاری از کشورهای جهان (بخصوص در مناطق حوزه خلیج فارس) دستیابی به آب شیرین و قابل شرب به راحتی ممکن نیست. با نگاهی به بیلان کلی آب در روی کره زمین مشاهده می شود که از مجموع 000/000/326 مایل مکعب آب موجود در روی کره خاکی بیش از 97 درصد آن متعلق به دریاهای آزاد و اقیانوسها است. از 3 درصد باقیمانده آب حدود 000/000/7 مایل مکعب در یخهای قطبی ذخیره شده، 000/000/2 مایل مکعب بصورت آبهای زیرزمینی، 000/30 مایل مکعب در دریاهای داخل خشکی، 000/25 مایل مکعب در دریاچه های آب شور، 000/16 مایل مکعب بصورت رطوبت محتوی خاک، 000/22 مایل مکعب بصورت رطوبت هوا و بالاخره 4000 مایل مکعب بصورت روانابهای سطحی وجود دارند.
با توجه به استفاده روز افزون از فرایند غشائی در تصفیه و تامین آب و در نتیجه زیاد شدن تولید پساب، نیاز ویژه به روشهای کنترل، کمینه کردن و مدیریت پساب احساس می گردد. کنترل آلودگی های زیست محیطی ناشی از این واحدها تنها وقتی میسر خواهد بود که فرآیندهای مناسبی برای کاهش آلایندهای پساب این واحد ها در نظر گرفته شود و پس از رسیدن کیفیت آب به یک استاندارد خاص پساب به محیط زیست دفع گردد. در کشور ما ایران با توجه با گرم بودن هوا در مناطق جنوبی و وزش مناسب باد روش دفع در حوضچه های تبخیر روش مناسبی بنظر می رسد چون مصرف انرژی و هزینه های بهره برداری نیز در این روش حداقل ممکن است.
در این فایل به بررسی فرایندهای غشائی و بررسی کمینه سازی پساب در واحدهای غشائی پرداخته خواهد شد.
